PARUS MAJOR, SIKORA BOGATKA

Sikora bogatka, Parus major jest małym, żółtym ptakiem z czarną główką i szyją, białymi policzkami, oliwkowym wierzchem ciała, spód żółty z czarną pręgą. Długość ciała bogatki 12,5 - 14,0 cm, rozpiętość skrzydeł 22 cm, masa ciała ok. 20–30 g.

Występuje w całej Europie i generalnie nie migruje, poza szczególnie ostrymi zimami. W Polsce rozpowszechniony w całym kraju. Bogatka zamieszkuje głównie wszelkiego rodzaju lasy i zwykle gnieździ się w dziupli w drzewie. Samica składa około 12 jaj, wysiaduje je sama, chociaż pisklęta odchowują oboje rodzice. Przeważnie para wychowuje dwa lęgi rocznie. W Polsce liczny ptak lęgowy. Bogatka dobrze przystosowała się do zmian zachodzących w środowisku przez człowieka i jest pospolitym i znajomym ptakiem w miejskich parkach i ogrodach.

Bogatka jest ptakiem wokalnym i ma około 40 rodzajów zawołań i pieśni, i ponad 200 wszystkich rodzajów głosu. Wydawane dźwięki zarówno przez samicę jak i samca są bardzo podobne.

Sikorki bogatki w okresie letnim są głównie owadożerne, żywiąc się owadami i pająkami. Żywią się karaluchami, konikami polnymi, skorkami, mrówkami, muchami, chrząszczami, pszczoły i osy, a nawet ślimaki. W okresie lęgowym sikory wolą karmić swoje młode gąsienicami bogatymi w białko. W okresie jesienno-zimowym bogatki dodają do swojej diety jagody i nasiona.

Bogatki są popularnymi ptakami ogrodowymi i generalnie przystosowanymi do zmian w środowisku naturalnym spowodowanych przez człowieka.